โดย Matt Weik
เรามักจะเชื่อมโยงการออกกำลังกายกับความรู้สึกไม่เพียง แต่อ่อนเพลียตามเวลาที่คุณทำ แต่ยังเป็นความรู้สึกร่าเริงที่มาจากการเปิดตัวของเอนโดฟิน ผู้คนจำนวนมากออกกำลังกายด้วยเหตุผลง่ายๆ – เมื่อเอ็นดอร์ฟินในสมองเปลี่ยนมุมมองของวันของคุณหรืออะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณ เป็นวิธีที่ดีในการจัดการกับแรงกดดันมากมายที่เราเผชิญในชีวิตประจำวัน
อย่างไรก็ตามจำนวนเอ็นดอร์ฟินที่ปล่อยออกมานั้นเกิดจากความรุนแรงของการออกกำลังกายที่ดำเนินการโดยบุคคล ตัวอย่างเช่นจำนวนเอ็นดอร์ฟินที่ปล่อยออกมาจากการเดินช้าจะต่ำกว่าจำนวนเอ็นดอร์ฟินที่ปล่อยออกมาโดยคนที่มีส่วนร่วมในรูปแบบการฝึกอบรม HIIT – และวิทยาศาสตร์ได้พิสูจน์แล้ว
การยึดมั่นในการออกกำลังกายสามารถได้รับอิทธิพลจากการปล่อยเอนโดฟิน
ไม่ใช่ทุกคนที่ออกกำลังกายให้ดูดี แน่นอนว่านั่นอาจเป็นหนึ่งในเหตุผลหรือผลลัพธ์ที่ได้จากการออกกำลังกายและการใช้ชีวิตที่มีสุขภาพดี แต่อาจไม่ใช่เหตุผลเดียว สำหรับบางคนมันเป็นความรู้สึกที่พวกเขาได้รับระหว่างและหลังออกกำลังกาย
เราทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับนักวิ่งมาราธอนที่ระหว่างการออกกำลังกายพวกเขาได้รับผลกระทบจากการปล่อยเอนโดฟินและช่วยให้พวกเขาผลักดันและเพิ่มระยะทางทั้งหมด ทันใดนั้นพวกเขาจะถูก“ อยู่ในโซน” และราวกับว่าพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย – พวกเขาเพียงแค่ผลักดันและดูทิวทัศน์รอบตัวพวกเขาเปลี่ยนไปโดยไม่มีความรู้สึกใด ๆ ที่มาจากร่างกายของพวกเขา พวกเขาไม่รู้สึกถึงการทุบและเต้นที่พวกเขากำลังก้าวไปข้างหน้ากับแต่ละคอนกรีต พวกเขาไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่ขาหรือหายใจเข้าลึก ๆ ที่พวกเขาใช้เพื่อให้กล้ามเนื้อของพวกเขามีออกซิเจนในปริมาณที่เพียงพอ พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในโลกเล็ก ๆ ของตัวเอง
การวิจัยล่าสุดได้พิจารณาการใช้ HIIT (การฝึกอบรมช่วงเวลาที่มีความเข้มสูง) เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการปล่อยเอนโดฟินในสมอง การฝึกอบรม HIIT สำหรับผู้ที่ไม่ทราบว่าเป็นช่วงเวลาที่คุณมีเวิร์กโหลดความเข้มสูงตามด้วยขั้นตอนการกู้คืน ตัวอย่างเช่นคุณอาจใช้ HIIT เมื่อทำงาน คุณสามารถวิ่งหรือวิ่งเป็นเวลา 30 วินาทีซึ่งสามารถติดตามได้ด้วยการเดินหรือวิ่งจ๊อกกิ้งเป็นระยะการกู้คืนเป็นเวลา 60 วินาที
นักวิจัยกำลังพบว่าการปลดปล่อยเอนโดฟินจากกิจกรรมจริงช่วยลดความรู้สึกด้านลบที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายด้วยความรุนแรงเช่นนี้ ในความเป็นจริงหลายคนพูดถึงพวกเขารู้สึกมีส่วนร่วมอย่างมากใน HIIT – ให้ความรู้สึกร่าเริงในทางปฏิบัติคล้ายกับตัวอย่างที่กล่าวถึงข้างต้นกับนักวิ่งมาราธอน
เมื่อนักวิจัยเปรียบเทียบ HIIT กับการออกกำลังกายแบบแอโรบิค LISS (ความเข้มต่ำที่มีความเข้มต่ำ) 60 นาทีพวกเขาพบว่าการปลดปล่อยเอนโดฟินในสมองจะอยู่ใกล้กับที่ใช้เมื่อใช้ HIIT
HIIT ได้รับการค้นพบเพื่อเพิ่มการเปิดตัวของเปปไทด์ opioid เช่นกันซึ่งช่วยจัดการความรู้สึกเจ็บปวดรวมถึงปรับปรุงและปรับปรุงอารมณ์ของแต่ละบุคคล
เพื่อดูสิ่งนี้นักวิจัยใช้การทดสอบเอกซ์เรย์โพซิตรอน (PET) ผู้เข้าร่วมแต่ละคนในการศึกษาตกลงที่จะฉีดด้วยสารประกอบที่แสวงหาและยึดติดกับตัวรับ opioid ในสมอง สารประกอบเหล่านี้เป็นสารกัมมันตรังสีซึ่งอนุญาตให้ใช้เทคโนโลยีเอกซ์เรย์ปล่อยโพซิตรอนเพื่อดูความแตกต่างในวิธีการฝึกอบรมเนื่องจากเกี่ยวข้องกับการเปิดตัวของเปปไทด์ opioid
นักวิจัยคนหนึ่งกล่าวว่า“ ผลลัพธ์ของเราเน้นว่าความเข้มการออกกำลังกายมีผลต่อการปลดปล่อยเอนโดฟินและระบบ opioid สมองมีส่วนร่วมในความรู้สึกเชิงบวกและเชิงลบที่เกิดจากการออกกำลังกายที่ดำเนินการในความเข้มที่แตกต่างกัน การปลดปล่อยเอนโดฟินที่เกิดจากการออกกำลังกายอาจเป็นกลไกสำคัญที่สนับสนุนแรงจูงใจในการออกกำลังกายและการบำรุงรักษาการออกกำลังกายเป็นประจำ ด้วยความเข้มข้นของการฝึกอบรมในระดับปานกลางความรู้สึกที่น่ารื่นรมย์ที่เกิดจากการปลดปล่อยเอ็นดอร์ฟินที่เป็นไปได้อาจส่งเสริมการออกกำลังกายเป็นนิสัย ที่ความเข้มของการออกกำลังกายที่สูงมากการเปิดตัวของเอนโดฟินดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับความรู้สึกด้านลบและความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นและอาจจำเป็นต้องจัดการกับความท้าทายทางอารมณ์และความต้องการทางร่างกาย อย่างไรก็ตามความรู้สึกด้านลบดังกล่าวอาจทำให้การออกกำลังกายมากขึ้น ควรคำนึงถึงความเข้มของการออกกำลังกายเมื่อเริ่มต้นการออกกำลังกายใหม่”
ดังนั้นสิ่งที่เป็นของที่ดี? หากคุณต้องการเพิ่มจำนวนเอ็นดอร์ฟินและเปปไทด์ opioid ที่ปล่อยออกมาในสมองให้รู้สึกดีขึ้นและบรรลุความรู้สึกร่าเริงในระหว่างการออกกำลังกายคุณจะต้องออกกำลังกายที่มีความเข้มสูง ในขณะที่ความเข้มต่ำกว่าจะปล่อยเอนโดฟินบางส่วน แต่มันก็น่าเศร้าที่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับการใช้วิธี HIIT
แหล่งที่มา:
1. ) Saanijoki, Tiina., et al. “ การเปิดตัว Opioid หลังจากการฝึกอบรมช่วงเวลาที่มีความเข้มสูงในวิชามนุษย์ที่มีสุขภาพดี” Neuropsychopharmacology, 2017.
2. ) มหาวิทยาลัยเติร์คุ “ HIIT ปล่อยเอ็นดอร์ฟินในสมอง” ScienceDaily ScienceDaily, 24 สิงหาคม 201